Tevrat, Zebur, İncil ve Kur’an’a göre ve geçmiş 124.000 Peygamberin verdiği haberlere göre, Kainatın Sultanı, bu kainatta hiçbir galaksiyi, yıldızı, gezegeni, karanlık evrendeki (dark universe) âlemleri, hiçbir yeri boş, âtıl, faydasız bırakmadı.
Bütün Evren akıllı, şuurlu, hayat sahibi Uzaylılar ile dolu. Ve bu Uzaylılar, kendilerine, O Sultan tarafından verilmiş vazifelerde, mutlak bir disiplinle, isyan etmeden, Sultan’ın emirleri dairesinde işliyorlar, çalışıyorlar.
Dini Terminolojide, Mukaddes Kitaplarda, bu Uzaylılara “Melâike /Melekler” deniliyor…
Müminlerin Amentüsünde, “Amentü Billahi ve Melâiketihi…” derken imanın 6 esasından 2. sıradaki bu bütün kainatı ve ahiret âlemlerini dolduran Meleklere iman bahsediliyor.
Bakara Suresinde Kainatın Sultanı, Meleklerden bir Heyete, Hz Adem’i ve Beşeri yaratacağını beyan ve ilan ediyor…
Yani bundan yüzbin sene önce de olsa, o Melaikeler, insanın kıymetini ve Dünya’nın ve insanlığın, kainat ağacının manevi en mühim meyvesi ve çekirdeği olduğunu Rab’lerinden öğrenerek biliyorlardı. Rabbimiz bu hadiseyi insanlığa gönderdiği Son Kılavuz Kitab’ta anlatarak, hem insanın yüksek ehemmiyet ve mes’uliyetini hem de istişare’nin kıymetini ders veriyor…
O Uzaylılar bizden milyarlarca ışık yılı uzakta da olsalar, kendi Güneş Sistemimizde, ışık hızıyla bir kaç dakikalık mesafede de olsalar, bizden haberdarlar ve bir kısmı bizleri gözlemliyor, gözetliyor…
Amentü’nün 2. Esasına iman eden insanlık, bu Evren’de yalnız, başıboş, tesadüfi ve serseri bir hayat için bulunmadığını, Milyarlarca Meleklerden daha da mühim gaye ve maksadlar için bu Dünya Misafirhanesine gönderildiğini bilir ve o şuurla yaşayıp, daimi ve asıl vatanına göç eder.
Dr. Ali Kemal Pekkendir
ODTÜ Makina, Birmingham Üniv.
(Evrenin Sırrı Grubu)